ý.
yol olsan varsam yürüsem seni
kentlere sabah vurmadan daha
tepesinde evlerin yalnýzlýk örtüsü
ýþýklarý sarhoþ eden sesiyle rüzgâr
kanamýþ denizler gibi yaralý
sularý getirse adýn
devirerek bir bir daðlarý
geçse bu zapt edilmiþ kaderden
bu yetkin ölümhaneden
kavimlerden köylerden
kýrsa bir usta gibi soðaný
ýý.
güzel yaþamadý çocuklar
dolmadý býraktýklarý sokak
hiçbir trene binmediler
sevmediler hiçbir atý
aþký kimse anlatmadý onlara
ýýý.
yol oldun vardým yürüdüm seni
aldým topraðýný içime döktüm
çekildim baþaðýna sessizlikti her þey
ve bir ülkeyi kurtarmak gibi
eski bir haziran
konuþtuk sonra tepeden týrnaða
ekin günlerinden
ölülerden bahsettik
adsýzdý erken düþen çocuklar
yol oldun vardým yürüdüm seni
ve iþte duruyor avcumda
senin usulca bükülen boynun
ýv.
tut ellerimi sararsýn gövden...
Irmak - Aralýk / 2014