Adam;
Evirir çevirirdi üç kere baþýnda
Uzak diyarlara salardý
yarým uyaklý sevinci...
Sýratý yol eylerdi
beyaz merdiveni.
Maviyle seviþirdi lacivert düþlerinde
sonsuza akardý umudunun sesi...
Avuç içlerinde kývrýlýrdý kaðýtlar
Örterdi parmaklarýyla üzerini
sevdiðini sarmalar gibi...
’Senli fallar açtým’ derken titrerdi içi...
Kadýn;
Kalkmak istemezdi oturduðu fallarýndan.
Elerdi yoksulluðunu beklentiden de öte...
Yatýrýrdý büyük aþkýný tabutunun içine
Aydýnlanýrdý geceleri
aðýr ,aðýr sevdiðinin ýþýðýyla...
Dolaþmazdý parçalarý
ayrý ayrý sokaklarda...
Çoktan yazmýþtý kimliðine adýný
Yoluna dokuduðu düþlerde eridi
sesi deðdikçe sesine adandý yüreði ...
Adam ve kadýn arkada
yürekleri önde yürüdüler...
Aðaç ve kabuðu misali
sýðýndýlar birbirlerine .
Parladý kimsesizlik mücevherleri.
Aþklarýnýn uðultusu ile yýkandý sesleri
tuttular ellerinden onurlu sessizliðin....
Yüreklerinin öpüþmesine tek þahitti
durmadan okunan Kuran sesleri...
Yeryüzündeki tek saltanatlarýydý o an
Sultanahmet camii...
Her kavuþma ayrýlýk olsa da bazen...
sarýldýlar annelerinin býraktýðý yerden.
Hazla süzülen kelimelerde
yansa da kýrmýzý ýþýklar...
Ýmgelem serasýnda
ikiye bölünse de çýðlýklar.
Avuç içlerine býraktýklarý bir þiirin
damarlarýnda dolaþýyorken sevda mevsimi...
Bazen de geçtiler hayallerin ötesine
girmedikleri cehennem kalmadý
sevgileri azalmadý yine de...
Gözlerini ayrýlýklar ýslatsa bile...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.