martýlar boðaza deðip deðip havalanýrken kendi dünyalarýndaki bulutlara seni ayýrt ediyorum bu güzelliði içtiðim görüntüde hayli aðýr üstünde biriken yüklerden sesin seni de doyurmuyor artýk sanki yarýn yitmiþ bakýþlarýnýn yarý bölümünde ayrýlmýþ tüm dünyan bir kaç parçaya girmeye çalýþýyorsun yitik güzelliklerin son tünelinden yemyeþil bir maviliðe
kanat çýrpmasý gibi kuþlarýn, tadarak Ýstanbul’u aklayarak denizin kir pasýný yaklaþýrken suretin kýz kulesi zehrini emerek bir yýlanýn demir atmak istiyorsun kýz bakýþlarla sevgi penceresinin önüne
kimbilir hangi gizli köþesinde geçmiþinin kuytu bir meyhanede demleniyorsun üþüten bütün bakýþlarý savurarak üstünden böyle olmamalýydý aþk, dünya diyorsun böyle yalan dolan içinde insan olmamalý kollarýndan düzgün yürümeli ayaklarý ç’almamalýlar, en mavi gülüþlerini donmamalý dudaðýnýn kýyýsýnda her tebessüm
bakýyorsun deðiþmeyen yüzü yalana boyanmýþ kente ülken gibi maskeli suratla bir karmaþa, bir sýkýþmýþlýk arar oluyorsun eski Ýstanbul’u eski boðazý, yollarý, insanlarý bir Ýstanbul türküsü söylemek geçiyor içinden boðuyor sesini kirlenmiþ sesler havalanmalý diyorsun kanadýnda bir martýnýn deðip deðip boðazýn sularýna
yine susuyorsun
20. 12. 2014/ Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.