Pekmezi sev de, sirkeyi öteleme
Üzümün hatýrýna.
Kucaklarken iyiyi, bil ki;
Hemen ilerde kötü var.
Ýki taraflý okþa madalyonu
Ve çöz bilmeceyi;
Þair gibi…
Kalemin kurþun olup deþsin
Kuytularýn vicdan girmemiþ gerçeklerini.
Çocuk haykýrýþlarýný raptiyelerle tuttur
Ýncelmiþ ve islenmiþ kâðýtlara.
At adýmlarý çiðnemediðin yerlere;
Yazar gibi…
Aynaya bakýp, âþýk olma gördüðüne.
Suya vuran aksin tebessümüne aldýrma;
Dokunup hissediyorsan ne ala.
Sözcükleri okþama çok sayfalý sözlüklerde,
Dil sustuðunda, anlam kat boþluklara
Ve ört kendine ufkun derinliðini;
Okur gibi…
Salla kalemini sussun gürültüler.
Masum bir çocuktaki çýðlýðýn yutkunuþunda
Bir damla oluyorsan kuruyan iç yangýnýna,
Güneþe asýp izleyebiliyorsan
Sevgi denen anlý þanlý gelinin çeyizini,
Fýrça darbeleri yumuþaksa tuvalde
Ve silinmezlik gerçeðini katýyorsan resmine,
Ýç yakamozlarý kana kana;
Ressam gibi…
Yürürken fark ettim
Çok katlý binalarý sevmediðimi;
Çoðun içinde garipçe benleþtiðimi…
Çocuklarý daha çok sevdim
Bir anne dünyaya getirdiði için.
Rengârenk çiçeklerde dolaþtým, çimende dinlendim.
Bulutlara kaldýrdým baþýmý;
Ýnceledim uyumun nasýl çarpýþtýðýný
Ve þiddetin nasýl yaðdýðýný
Üþüye, düþe keþfettim;
Adam gibi…
Denizi dalgalýyken sevmedim;
Dalgasýzken de hiç görmedim.
Öðrendim ki; deniz dalgasýný savurduðunda,
Rüzgâr kasýrga olduðunda,
Gökyüzüne bulutlar sýðmadýðýnda
Seviliyormuþ dünya.
Farz oldu ölüm bana, yeniden dirilmek için.
Sen þarkýlar söyle doðan bebeðe,
Ben de söylerim sana bir gün
Naðmelerin en güzelini;
Ýnsan gibi…