GECEYE_YOLCULUK

Kalbimi yastýðýnda soðuttum o gece.

Terin tenimi sardý örtündüm nefesinde.

Sana geliþim seferiydi,

Dönüþüm karmaþýk bilmece.



Yol upuzun aðaçlar sýkça,

Yeþilinde eridim içimdeki donmuþ buzla.

Konuþmama engel yaðmur fýrtýna

Akþam çevirdi yüzünü geceye,

Dönülmezdi bundan sonra gündüze.



Martý çýðlýðýný savurdu,

Geçmiþi sildi geleceði dondurdu.

Dedi sussan da konuþsan da

Gece içini okumakta,

Þu an yaþanmakta.



Ben sarhoþuydum gecenin.

Sandalye çakýldý kaldý yere.

Dudaðýmýn sýcaðýna,

Rüzgar harladý yandý alevime.



Savruldum þelalenin sesinde.

Kayboldum iki cihanda, yerde, gökde…

Alsýn diye çaldýydým kapýsýný,

Ruhumu bir nefeste.



Caným canýmdan çýktý çekiþ halinde.

Bir teslim almadý ödevim göðsümde.

Gecenin ayazýnda bedenim asýlý kaldý.

Tir tir titreyen gölgeme.



Koca ormanýn yangýný söner mi?

Kuyunun dibine atsam geceyi düþer mi?

O var diye içinde geceyi uðurlamadým.

Gün aðarmaya baþladý,

Kapadým gözümü karanlýðý bozmadým.

Toz pembe yaþayanlara inat.

Ellerimle çiçeklendiðim geceye

Yatýlý kaldým.
Sosyal Medyada Paylaşın: