Bir sancý doðar, her gün batýmý ayaz karanlýkta.
Dar gelir kundaðý, týrmalar her zerremi.
Baktýrmaz aynaya, set çeker yaþlar;
Sürükler ruhumu katýp önüne.
Acýyý fark edip feryat ettim de
Yediðim hançeri görmedim bugün.
Gözlerim deðdiðinde ilk kez gözlerine,
Hayret oklarýyla delik deþikti ruhum.
Dört adet göz görmüþtü karþýmda gözlerim.
Ýkinci suratý görmezden gelen yüreðim,
Yürek çekimiyle konmuþtu yüreðine.
Bu kaçýncý çalýnýþýydý kalbimin bilsen…
Tin alevlerine kandým hep ben.
Sýcacýk ruhumu býrakmýþtýn ya buzdaðlarýna,
Elin yapýþmýþ meðer o an buz damlalarýna.
Çözül hadi çözülebilirsen…
Güneþin çýkmasý buralarda uzun sürer,
Bu soðuk beni de seni de yer.
Bildiðini sanýrdý her þeyi beynim;
Aþka açtý gönlüm ve güneþe kapalýydý gözüm.
Hýzýr geldi sandým her defa,
Sarýldý ruhum bin bir umutla.
Masum suratýyla süzmüþ meðerse beni,
Ýbret olarak sakladým o utangaç maskeyi.
Bilirdim bilmesine de;
Bilmemeyi seçtim gönlümde.
Baktý yüreðime iyiden iyiye;
Kimse yoktu, balýklama dalýp girdi.
Adýna da “Tanrý misafiri” dedi.
Arsýzlýðý yetmedi ve ekledi;
“Canýmsýn, benden yanlýþ gelmez sana” dedi.
Oysa hayatýnýn yanlýþýný üstümde denedi.
Tenim kavruldu, kalbim sýzladý,
Dokunuþlarý yüreðim asil sandý.
Bildiðimi izleyerek öðrendim hep.
Ýzlediðim doða, deniz, gök ve yerdeki karýnca…
Onlar da satmadý beni asla!
Ayýrmak lazýmdý asil ile yalaný o anda.
Aþk dokundu tenime; sýzladý, acýya alýþtý,
Alýþkanlýk hepten baþýmý yaktý.