Kömür Karası

KÖMÜR KARASI

O hiç doymayacaklar için bir ömür verenlere…

Daha bu gün doðmuþ yavrucaðým ablasý
Pamucak elleri, kömür karasý gözleri varmýþ
Ya görürüm ya görmem daha anlatýn dedim
Rengi süt beyaz kokusu ilk baharmýþ
Akþam olur mu?... þimdi ah o akþam...
O kahrolasý saat beþe gelir mi?

Bak þimdi ben o Uzun Mehmet"e
ilk okul kitaplarýnda var ya kömürü bulan...
iþte ona çok kýzdým çok sövdüm
Ekmeðimiz aþýmýz, tamam bundan
Düðünümüz derneðimiz istikbalimiz...
Yine de çok kýzdým,
Kazma kürek ile sanki kömürü dövdüm..

Çizmelerim de kapkara be abla
Kirletmesin örtüsünü aman sedyenin.
Bir parça ekmek, bir kalýp sabundur yüküm
O gün girebilmiþsem evimin kapýsýndan
Kömürün darasýdýr ah bu ömrüm.

Biliyorum þimdi kader diyecekler
Biz öldük ya hani,
Bize rahmet, kalanlara sabýr dileyecekler.
Sakýn kader demeyin… sakýn.. sakýn..
Kader can almaz, insan öldürmez kader,
Hele de diri diri topraða hiç gömmez.

O taþ yürekli taþeron
O Sinsi siyasetçi
O Sýrtlan patron var ya
Anladýnýz deðil mi onlar öldürür..

Ýþte böyledir be ablasý
Ellerimiz ayaklarýmýz yüzümüz gibi.
Yavrularýmýzýn gözleri kömür karasý.
Yine böyle gittik ya zamansýz,
Adýný koyamadan, ellerini tutamadan...
Kimimiz cennet kokusunun
Yani yavrusunun
Tadýna doyamadan…

Mayýs 2014,Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: