PAMUK BAHÇELERİNDE...
Pamuk toplamaya götürürdü beni annem,
Ben o zamanlar yeni büyüyordum.
Ovalar beyaz, daðlar maviye çalardý,
Topraktan damlar yapardým,taþtan adamlar,
Onlar ki hiç acýkmazdý.
Gürül gürül masallar akardý avuçlarýmdan,
Uçurumlarýn maviye düþtüðünü bilmezdim.
Nerden gülümsesin bir çocuðun resmindeki gibi,
Baþýmýn üstünde kaynayan güneþ.
Söyleyin nasýl sakýnsýn dý, beni annem,
Bir kilo fazla pamuk bir tutam umut demek.
Bu yüzden bir türlü haberim olmazdý,
Gazlý Fergusonlarla eve döndüðümüzden.
Mavinin ise uçurum olduðunu hiç bilmezdim…
Ala çakýr karpuz serinliði okþardý,
Takýldýðýnda herhangi bir þey ayaklarýna.
Sevinmeler en saf, en çocuðundan.
Pamuða dokunan kurumuþ elleri,
Bismillah diyerek öyle bir inip de,
Kýrar parçalardý susuzluðu ortasýndan.
Bilmezdim ateþin mavide olduðunu hiç bilmezdim…
21 Mart 2015-Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.