İHANET KULUÇKASI

Hadi daðlar kirlendiydi,
Baþý dumanlý,
Göðsü çimenli daðlar.
Hadi onca leþi yýkadýlardý
Mehmetçiðin kanýyla...
Baðrýna taþ basýp analar
Hem daðlara,
Hem çakallara ilendiydi.

Ah neyleyim gülüm
Ya o davullar neydi?..
Güm güm yüreðimize,
Aklýmýza fikrimize vurulan...
Sonra o resmi zýlgýtlar,
Sarýlar, yeþiller, allar neydi?…

Hani kurulduydu ya,
Þefkat abidesi mahkemeler,
Yalvar yakar olunduydu ya,
Piþmanýz deyin diye…
Meðersem buymuþ,
Aslaný kediye boðdurtmak dedikleri...
Meðersem buymuþ oyyyy…
Gafletin… Ýhanetin...
Utancýn ve utanmazlýðýn adý buymuþ.

Hesabýnýz neydi?
Para mý? Pul mu?
Þan mý? Þöhret mi?
Allah mý? Peygamber mi?
Neydi, Allah aþkýna neydi?
Yoksa bu memleket,
Bize cennet,
Size cehennem miydi?..

Þimdi bir deyiverin;
Eli kanlý hainler,
Nasýl yerleþti caddelere sokaklara?
Evine sofrasýna nasýl oturdu,
O cefakar cömert halkýn.
Yazýk gün yüzü görmemiþ fukara,
Kimi kör kurþunlara...
Kimi toplayýp pýlý pýrtýsýný,
Kucakta emzikli bebeleri,
Ve ellerinden sýmsýký tuttuklarý
Ayaklarý yalýn çocuklarla,
Diyarý gurbetlere nasýl gitti…

Gayrý þehit haberlerinin,
Olmadýðý gün var mý?
Solmadýðý bir mevsim var mý?
Tomurcuk güllerin...
En acýsý da þimdi bunlar,
Güneþin her gün doðup,
Her gün batmasý gibi,
Biraz hüzünlü, çokça sýradan.

Ama o ufacýk çocuk var ya,
O kahraman þehidin yetimi.
Al bayraða sarýlmýþ tabutu,
Gösterip arkadaþýna;
‘’Bak bu benim babam…’’ derken
Sanki kýna gecesindeymiþ gibi…
Bundan ötesine söz dayanmaz,
Ah neyleyim gülüm neyleyim
Yarýn kurulanda divan,
Gök iken biçilenlere,
Baðrý taþ olanlara,
Boynu bükük kalanlara
Ne diyelim ah, ne diyelim…

Nisan,2016.Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: