dünya sahne bizler oyuncu nasýl oynadýðýmýz tartýþýlýr kimimiz hakkýný veriyor rolünün kimi atlýyor sahneden seyirci bölümüne kuliste kimi kimi oyuna adapte olmuyor kalýyor dýþarýda gerçeði yoruyor
aþkýmýz kayýyor sahneden seyirci bakýþý hüzünlü bir sevdayý izliyor buluyor düþlerinde yer eden hayali aþký önce yavaþ çekim bir görüntü ve fon müziði sanki bir aðacý kutsuyor sevgimiz sen beni yakalamaya çalýþýrken ardýndan koþuyorum senin bir türlü tutuþamýyor ellerimiz el sýkýþýyor düþmanlar bile gittikçe ayrýlýyor yollarýmýz
ah ne kadar kýsaydý oysa evlerimiz arasýndaki merdivenler bir kaç basamakta sofranýzda bulurdum kendimi yoðurt, pekmez, bazlama, peynir ve senin gülümseyen gözlerin kapýmýz her dem açýktý selâma nöbetçi yoktu kalbimizde önümüze engel koyup durduran adýmýmýza çengel atýp düþüren
çocukluðumuz görmezdi henüz dünyanýn alnýndaki karayý hem savaþlar falan olup bitmiþti ülkemiz kurtulmuþtu düþmandan haberimiz bile yoktu içimizdeki düþmandan polis kaynamazdý sokaklar büyük bir adam geçince olsa olsa üç beþ polis, bir de alaydan pazar iznine çýkan askerler
bez bebeðime giysiler dikerdim ben, sen topaç çevirirdin çýkmaz sokakta daha mahalleden kimse ölmemiþti bilmiyorduk ölümü bakýp bakýp gülüyorduk birbirimize yeni doðmuþ buzaðýsýný arar gibi bir inek dar sokak aralarýnda saklambaç oynuyorduk yakalanýyorduk bir yerde hayata yakalanýr gibi
düþtüðümüz de oluyordu ara sýra arkasýnda koþarken büyüklerin katýlamýyorduk bir türlü onlarýn oyununa biz böyle olmayacaðýz diyorduk böyle sövmeli, kavgalý bizim sevgimiz olacak sadece sokaðýmýzda ýþýtan lâmba yakalanýrsak birgün yakalanacaðýz aþkýmýza
biz olmayacaðýz sahnede birbirini tartaklayan oyuncular düþ kuþlarýmýzý uçuracaðýz çatýlarýn üstünden el el epenekte kalacak her günümüz ellerimiz birbirinin üstünde
14. 12. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.