Ýki ileri bir geri giderken,
Biz bir alamete bindik birader!
Tam da aydýnlýða eriþtik derken,
Zifiri bir yerde indik birader...
Pervane misali fýr fýr dönerken,
Lambalar hep yanýp yanýp sönerken!
Bir gün yine hava karardý erken;
Korkudan saklanýp sindik birader...
Þimdi de milletçe taktýk saraya!
Merhem olsaydý ya, bari yaraya!
Üzüntümüz heba olan paraya;
Miras yedilere döndük birader...
Okuruz, okuruz, bina okuruz!
Döneriz, döneriz yine okuruz...
Atiyi görmeyiz, dünü okuruz;
Biz bu kadarda mý böndük birader?
Az geldi ülkeyi hamut la yutmak,
Haklýyý, haksýzý bir yerde tutmak!
Aslýnda istenen halký uyutmak! !
Nasýl böyle saf saf kandýk birader?
Ararken günlerin en aklarýný...
Görmedik kurulan tuzaklarýný!
Asrýn kazanýlmýþ tüm haklarýný;
Kaptýrdýk da nara, yandýk birader!
Nerden çýktý keþfi yeni dünyanýn? *
Gösterdi yolunu bize Hanya’nýn!
Bilmezken yerini koca Konya’nýn;
Her zaman hazýra konduk birader...
Sanki türbe idi, inancýn özü...
Ortalýk toz duman, görmez göz gözü!
Artýk mezarlarda yazýlan sözü;
Anlamayan küllün zýndýk birader!
Her nefis ölümü elbet tadacak!
Bu fani dünyadan herkes gidecek...
Arapça bilmeyen halk ne edecek?
Hakk baþka dil bilmez, sandýk birader!
Antalya-2014/12
(*) Yeni Dünya: Amerika kýt’asý...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.