Bak! Bir Delikanlý kayboluyor, Her gün her gece. Boþuna mý onca yýldýz Boþuna?... Bak kayýyor biri, Gökyüzünün yanaðýnda, Sanki bir damla. Býrakýp emelini ellere, Yürür gider, Puslu uzaklara, Gönüllü yalnýzlýklara. Sokaklar yataklýk ediyor hüznüne. Bir köprü kurmuþ, Ýki cihan arasýna, Canlý mý, ölümü belli deðil.
Gözünde yaþ, Yüzünde gülümseyiþ. Giderken, Mektebim, dedi gözleri. Þair mi, deli mi belli deðil.
Sanki gamlý bir þarký söyler konuþmalarý, Hicran ile bezenmiþ ömrü, Hüzün ile süslenmiþ yüzü, Istýraptýr kalpte meramý, Ödüllü mü, cezalý mý belli deðil.
Tükürecekti yüzüne ihanetin, Belki piþmandýr, dedi. Tutup alnýndan öptü. Derviþ mi, yanlýþ mý belli deðil.
Belli olan bir þey vardý , Bir þey; Nerelisin? Denildi. Ben Sevdalýyým, dedi. Gülüþü, aðlayýþý, Seçilmez bir haldeydi. Hayat okulunu aþk seviyesiyle bitirdi. Ayrýlýrken, Sevdiðine Merhaba, dedi. Kavuþuyor mu, kopuyor mu belli deðil.
Sefa MERT Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.