Bugün caným yavaþ yavaþ yürümek istiyor, Vitrinlerden kendime bir þeyler beðenip, Almadan gitmek istiyor. Bugün caným çiçeklerden çiçek yapýp, En çirkin kýza sunmak istiyor. Cebimdeki son paramý da bir dilenciye verdim, En son korkularýmý yitirdim, Bugün ölecek miyim?
Bugün, sanki yabancý bedenim, Bugün, ruhum iten kutbu tenimin, Dinleyim de hava durumunu, Soðuksa üþüyeyim, Ýflas ediyor yaþamsal reflekslerim, Ömrümde ilk defa sonbaharý sevdim, Bugün ölecek miyim?
Býkmýþlý ömrümün son kez baktým kalesinden, Tarihi olsun istemiþtim, tarih oldu, Temmuzlu yüzüm þimdi güzünlü, Ölmüþlü babam gibi soðudum her þeylerden, Artýk gitmeliyim vakit erken oldu, Küsmüþlü nefeslerim, müsaade istedim gizlilerden, Boþanýr ruh bedenden, Bugün ölecek miyim?
Arabeskleþiyor hislerim, Müslüm Baba’nýn ciðerini sarsan melodiler, Benim de bulaþýyor ciðerime, hastalanýyorum, ’’Bütün duygularým aðýr yaralý.’’ Gördüðüm her þey bana doðru uzaklaþýyor. Lambalar karanlýk ýþýklar saçýyor. Acýmýyor hiç kendime, acýyan kalbim. Sevgi yetmezliðinden ölüyorum. Üzerimde bir suskunluk var, Hayallere dalýyorum. Bir parkta ölmüþ kalmýþým, Hayallere dalýyorum.
Sefa MERT Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.