/ Erciyes Daðý ile oturduk karþýlýklý, O öðretti ben dinledim, Kaç çile küçüktüm./
Erciyes Daðý dedi ki: Kendine yokuþ olmayasýn. Büyük iþlere kalkýþmadan önce, Ruhunun ýsýnma hareketlerini yapmalýsýn. Zaman su gibi akýp giderken, Gaye gemisine binmelisin. Dökülmediði zaman balýn, Pes etmek yerine, Nefes aldýrmalýsýn. Bil ki; yaþamadýkça ihtiyarlar insan.
Azmin elinden hiçbir þey kurtulmaz, Televizyon seyredenin önünden geçilir de, Hayallerin önünden geçilmez.
Dedi ki: Bre Ýnsanoðlu! Her zaman mantýklý olmak çok mantýksýz. Bazen küçük bir çocuk baþlatýr büyük bir alkýþý. Yemek tarifi gibi tarifi yoktur bazý duygularýn, Anlayacaðýn sezgilerini de kullanabilmelisin. Nesnelleþtikçe nesneleþiyor âdem evladý, Kooperatif evleri tekdüzeliðindeki bu hayatta, Kendi renginde yaþayabilmelisin.
Bir de; Deðiþtirirsen bakýþ açýný, Deðiþir iç acýlarýnýn toplamý.
Erciyes Daðý dedi ki: Atýlan taþlarla barýþýk olsun baþýn, O taþlar ki kullanýlýr hayat mimarisinde. Bazen susma bilmelisin çok iyi derecede. Dostlarýn terkederse yenisi bulunur üzülme, Yeter ki içindeki hemdert terketmesin.
Dedi ki: Bayramlarda temizlik yapmalýsýn, Cehennem koþullarýnda saklar seni içindeki kin, Eritsin garazlarý zaman, Nefretler çöplüðünü iþleyip yeniden, Sevgiler üretmelisin. Bulaþýcýdýr hisler, Hayat aynadýr gülümsersen gülümser.
Dedi ki: Duygulanmalara baðýþýklýk kazanmýþtýr kimi kalpler, Oysa; kimse fakir deðil herkes sevgi verebilir, Bak! Kendi gölgesi yok gönlü gani Güneþ’in. Sevgi sözcüklerini aðzýnda bayatlatmayasýn, Karþýndaki de yapmazsa böyle, Ayýplý insan geri iade.
Erciyes Daðý dedi ki: Yaratmýþsa Mevlam gülleri, Vardýr elbet verilecek birileri. Lakin; aþk ince bir daldýr, goncadýr; Akbabalarý deðil yalnýz bülbülü taþýr, Gönülde olmayýnca sevgi, Birleþmiþ Milletler birleþtiremez elleri.
Dedi ki: Sevda, beynin kalbe akýl danýþmasýdýr. Bazen zifiri gece olmalýsýn, Canan yýldýz olup sevinsin diye. Âþýksan güler gözyaþlarýn bile. Hem, yemeðini bitirmezsen, Layýkýna aþkýný bitirirsen, Arkandan aðlar bilesin. Gurur ayrýlýðýnýn, Neresinden dönülürse kardýr.
Kuzey Kutbu’ndan Güney’dir ya olanca istikamet, Öyle hep aþka doðrudur hicret.
Erciyes Daðý dedi ki: Kalplerin ayak sesleridir bu pýtýrtýlar, Ýyileri Cennet’e kötüleri Cehennem’e koþar, Kutsal bir hikmeti yoksa eðer, Genç yaþta yarýnlarý mezarýnda depolamanýn ne âlemi var, Acele edip sýrayý bozma sakýn, Herkese yetecek kadar ecel var. Ne çare ki; dünya Sultan Süleyman’a da kalmadý, Darbelemesi nafile kalbin zamaný, Bir gün planýn ölmek olmalý, Biliriz, giydiðin kefen sensiz, Ölüm abýhayatýn baþlangýcý, Cenaze düðününde takýlar, Sevenlerinin duasý.
Sefa MERT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.