Aþk hep solumuza geliyor… Eðer birine sevdalanmýþsak ismi güzelleþiyor, þiirleþiyor, deðil mi? Aþk kelimesi; Mecnun için beþ, Leyla için altý harftir.
En güzel renk, sevgiyle bakan gözdür. Hiç asýk yüzlüyle, aþýk yüzlü bir olur mu? Gönlün Sýrat Köprüsüdür gözler. Âþýk aþýðý görünce bakýþlarýný saklar. Kalp, kan pompalamaktan baþka iþ bilmezken, Bir gelincik çiçeðine döner. Birbirine gönül verirken, Aþký sevdiðinde somutlaþtýrýr âþýklar.
Biri parola diðeri iþarettir, Ayrý ayrý kifayetsiz kelimeler, Birlikte cümle olur onlar. (Sadece görüþtüðünüz zaman görüþüyorsanýz, Yeterince sevmemiþsiniz birbirinizi,) Biri üþüse diðeri titrer, Yaðmurla toprak misali lisanlarýný anlarlar, Her þey þiir gibi, Birbirine kafiyelidir âþýklar.
Yasakla sevmek tanýþmamýþlar, Sevgi engelleri eriten enzimdir, Böyledir depreme dayanýklý sevdalar, Kalpleri birbirine itekler, Seven, kendinden sevdiðine sapar, Sevgiliyle el ele tutuþmak, özgürlüðü isteklice sýnýrlamaktýr. Aþký feth etmek ona teslim olmaktan geçer. Baþkalarý akýl verirken, Onlar birbirinin aklýný alýr, Ýþleri yanýna hep zarar kalýr, Gönlünün kuyusuna Yusuf’luðu atýlýr, Aþký kovalarken, yaþamaktan kaçar âþýklar.
Geçmiþ zaman dese de dil bilimciler, Aslýnda geçmemiþ zamandýr kimi þeyler, Dalgýndýr gözleri, duvardaymýþ gibi resmi, Kalplerinde ayný fon müziði çalarken, Maziyi günceller, saatceller, dakikaceller, saniyecellerler. Daima dudak payý kadar, aradaki aþkbirimi mesafe, Biri ayrýlýk alýrsa diðerine bedava, Bazen firkat ile evlenir âþýklar.
Tam kalp tutulmasýnda gece mehtap olur. Âþýk olunca yeniden çýkar þarkýlar, neþeler, gamlar. Birkaç sigara paketi keder, Hayatýn damarlarýný týkýyor. Kalplerini yolar zaman, Seviyor-sevmiyor Seviyor-sevmiyor... Dalgýn teþbihin falýnda bi seviyor çýkýyor, bi sevmiyor. Ýyi aðlar son aðlayan, Aþkta hissesi az olan yönetir, Aþkýn meziyetleri Ýsrafil’in nefesini keser, Aþk sadece aþktýr, darasý yoktur, Boþken bile taþar âþýklar.
Aþk, kýra kýra kalplerine þekil verir. Bir gözünde aþk, bir gözünde nefret. Bazen kalp altýný çizerken, gurur üstünü çizer. Darýlmalarý virgül yapýp sevgilerini uzatýrlar. Yansalar da çýt çýkmaz, Zira birbirlerine doluyken boþ verilmez, Narýn oluþturduðu gölgede elleri tutuþur. Kim bilir daha tanýþmadan küserler, Öyle ya; kalbini kýrdýysa bir kýsmýný kendine hatýra alabilmek içindi. Aman! Sebepsiz ara bozabilir anlatým bozukluklarý, Ve bir aþk çok yanlýþ götürür, Aþk, kalýnlaþtýðý yerden kopar, Tartýþýrken bile el ele yürüyün âþýklar.
Kalp bu, aþka bak – kaç, bak – kaç, bak – kaç, Acýmadý ki, acýmadý ki, acýmadý ki. Aþk, hiç acýmadý ki.
Sefa MERT Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.