Bugün senin doðum günün, Biþeylerin senlenip, Ömrüme ayrýlýðýn, Ömrüme yalnýzlýðýn, Ömrüme hasretin, Birer birer takýldýðý gün.
Ey avuç falýmda sallanan hoþça kalým, Islak bir mendil ellerimin sensiz boþluðunda. Ben unutur muyum gelincik çiçeðim? Býrakýlsa da gözlerim. Ömrümün uçurumlarýnda, Artýk tutulmasa da ellerim. Ben unutur muyum ince gül dalým? Hep senindir, senindir günlerim.
Bugün senin doðum günün, Kalbime bir sýzý düþüp, Her gün okunan þiirlerin, Ýlk defa ýslandýðý gün.
Ey önce düþleyip sonra bulduðum, Uçsuz bucaksýz gökyüzüne bakardým ya, Gözlerimi gözlerinden hiç ayýrmadan, Ben o gözlerde dört mevsim yaþamýþtým ya, Hiç bir gün üþümeden, Gün oldu güneþle bakýþtým, Gün oldu yaðmurlarda ýslandým, Ben en çok sana yakýþmýþtým ya.
Bugün senin doðum günün, Rüzgâra bir gül verip, Artýk kendi yoluma gittiðim gün. Dudaðýmda ýslýðýmla, Hayata kalmadýðý yerden baþlarým. Vay dolunay gibi doldum, Sanki kesildi de damarým akýyor caným, Boþaldý zembereði sinir sistemimin, Ýç aðlamadan dolayý ölüyorum Allah’ým.
Ey benim ayrýlýk þarkým, Seni sevmiþ beni bana hatýra býraktýn ya, Ceplerime saklanýr sensiz ellerim, Tarumarým, Yýldýrým Gürses’den söylerim: ‘’Mademki sen yoksun artýk yanýmda, Leylaklar dökülüp güller aðlasýn.’’
Sefa MERT Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.