Düþümü sürdüm yüzüne, kanayan yüreðim nasýr tutmuþtu; yokluðunda! ‘’Sabýr ya Allah’’ diyen dilim lal olmuþtu. Kaç þafak gerekirdi kavuþmaya, daha ne kadar ötecek gönül bahçemdeki bülbül çileli çileli…
Gül yüzlüm, kurudu ruhumun her tarafý, kurudu saksýmda ki karanfil!
Ayrýlýklarý yazmayacaktým, Ölüm olmayacaktý mýsralarýmda yemin etmiþtim en deðerli varlýðým üzerine… Sýmsýcak geceleri yazacaktým artýk! Teninin karanfil kokan sabahýný yazacaktým. Yine olmadý kadýným… Penceremdeki çiçeklerim gibi soldun, Sana varmak için yaþýyorum artýk. Sinemin yaralandýðý günleri saymayayým. Azrailim hadi gel; Hazýrým düþ görmeye!!
Muhsin DEMÝR 05 Mayýs 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhsindemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.