ipek mendilsin tenimde, hoþnutum senden bir kalem yakýnlýðý, bir kitap dostluðu sýcacýk merhabasýn, gülücüklü bir bakýþ ýlýk ýlýk sularsýn tepemden akan ayaklarýmýn ucunda son bulmayan devinim
ýlýk sularsýn yüreðimde kuþ ötüþü martý kanatlarýsýn, ben engin deniz deðer deðer uçarsýn tüm içtenliðimi bir damla alýrsýn özgür damlalarýmdan en had safhalarýný yýkarsýn ruhunun
gecesin içinde ay olan olmayan yakarsýn odamda sönmüþse lâmba aralýk kalan pencereden üflese rüzgâr ince yerinden kýrýlýr gönlün gidersin
ayrýlýk bu olmalý, bir eþi sayrýlýðýn ipek mendil bir aný, bir duyu kuþ ötüþü uzaklarda, uzaksýn baktýðým duvarlardan kimlerin üstüne ördüðünü bilmediðim yapayalnýz duyguhanende!
gündüzümde düþlerim ayak seslerini en yukarýlara çýkar, bana uðrar yar bakýþýn alýr misafir ederim yüreðimdeki eve ikimizin yaþadýðý yalnýzlýðý gömerim mendilin deðer gönlüme, seni severim..
10. 12. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.