Yine insanlarýn yaðmurlarý beklediði bir günde Aðzýný açmýþ beklemekte tohum tarlalarý Yangýn yeri gibi bugular yükselirken, Tohum tarlalarý adeta bir aþk isterisinde.
Yüklenmeðe sevdasý olmayan topraklarý Hiç ama, hiç sevmiyor sevda bulutlarý. Sonunda tohumlar öksüz çocuklar sanki, Susuzluktan ölmeye mahkum balýklar gibi.
Bir açar, bir kapatýr baðrýný cömertçe, Soluklanýr sabrýn son duraðýna dek. “Yaðmurlardan önce gelsin ekiciler”der, Toprak tohum ekicilerini bekler.
Böyle narin, böyle hislidir topraklarýmýz En büyük aþklarý yemyeþil göcekleridir; Hayat bahþeden altýn renkli baþaklarýmýz Birer hayat iksi sanki yaþamýn Ecel’eridir.
Kemal Polat 08.12.2014 ( Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.