çiçekler naylon, yapay kelebekler canlý can katmak istiyorlar doðaya istemiyorlar tutsaklýðý kanat açýyorlar çaresiz dýþardan içerisi görülmeyen pencere camlarýna her çarpýþta bir çerçevede zedeleniyor düþleri
çýkýyor salonlarýn aralýk kapýsýndan hava aðýr güç nefes alýyor insanlar zorlarken kalýplarýný çatlýyor yüreklerinde bir damar ölüyor çiçeklere uçtukça kelebek önce soluyor mavi rengi sonra düþüyor kanatlarý umuda sýkýlan zehirden aðlýyor anneler
otur diyor dumanlar arkasýndan bir ses eski günlere çevir yönünü çevirir gibi kýbleyi terse doðu ölsün yaþat batýyý her yönden onlar zenginlesin öl sen!
hortlat eski yazýyý gerek kalmasýn Türkçeye falan yavaþ yavaþ uyuþturduðun gibi halkýný yavaþ yavaþ oku mezar taþlarýný rahmetliler ters dönsün yattýklarý yerlerde kurulsun eski düzen