Veronika'nın Rasyonel Devrimi

Ýnsanlar her zaman ki telaþýyla güneþin yataðýna uzanmasýný bekliyor
Kuyruklar oluþuyor yýlgýn bulvarlarda
Bir kadýn tanýyorum
Gözlerini uykudan yalnýzlýða çeviriyor
Gün batýmýnýn lacivert sessizliðiyle bütünleþiyor.
Acýlar doðuruyorum içimde hiç ölmeyecek

Dikine büyümüþ yassý kavak aðaçlarý
Kimsesiz sessizliðe sürüklüyor mutluluklarý.
Kim bilir hangi sensizlikle kahvaltý yapýyorum
Geliþi yasak olan bir memleket tanýyorum
Gidiþi hürlüðün marþý
Veronika gözlerini kýsraklara yem ediyor
Sezaryen doðumlara gebe acýlar

Bilirim kýrýk lambalarýn sokak ortasýnda hayasýzlýðýný
Düz bir ovanýn rüzgarýný
Bir bütünün eksik parçasý ellerime düþüyor
Sensiz dünleri gökyüzüne doldurdum

Sen kimsesiz karanlýðýn baþ ucunda yatan kitap
Gür sesinle içime batan camlarý kýr!
Seni sevmek begonyalarý büyütmektir

Pekâlâ sensizlik
Kiþilerin bataklýða saplanýp
Gürültüler arasýnda inlemesini duymak
Yerini hastalýklý iþçilerinin gururuna býrakan müteahhitler
Daha bunlarýn bunlarý
Rasyonel devrimlerin varsayýmlarý

Bedelini ödeyemediðimiz acýlar yüklüyoruz
Yaþlanmýþ omuzlarýmýz eski sanatçýlarýn mertebesinde
Ah! Tükeniyoruz
Yetiþkin insanlar aðlýyor her gece
Yaþarken de ölürken de

Veronika göðsüme bindirdiðin bu yalnýzlýk melodisi
Renkleri hatýrlamayan bu adamýn yanaðýna konuyor
Hangi mavi
Hangi rüzgârlý mavi
Hangi yalnýzlýkla savrulan rüzgârlý mavi
Oysa bu parktan el ele yürümüþtük
Kaðýt helva çalmýþtýk
Yanaðýna býraktýðým öpücük, bunun gibi
Daha bunlarýn bunlarý
Kalabalýktaki yalnýzlýðý anýmsatýr.

Bir yaþlanmak geliyor gözlerime
Bu kapaklar bin ton basýyor
Hindistan’dan yüzerek gel Veronika
Paslanmaz bir kalbim var

Hattuþaþ’tan evine yol olacak bütün çiçekleri tembihliyorum
Kadeþ anlaþmasý göz bebeklerime merhem oldu
Seni görürlerse bir gün
Aðlasýnlar yaþanan bütün acýlara
Çaðýmýn gerekliliklerini yaþýyorum
Þimdiki zamanlarýn bitecek elbet biliyorum
Zamaný durdururum eðer gökyüzü mora boyanýrsa
Kuþlar ölür
Yalnýz incir devrilirse
Çiçeklerin yüzü suyu hürmetine aðlarým sensizliðe

Sosyal Medyada Paylaşın: