Omuzunda’ki o yüke inad! Ýlerliyor boþlukta, o adam Yürüyor sessiz sessiz Belli’ki çýkýþ arýyor Kafasýnda debreþti, o anýlar. Þöyle bir etrafýna bakýnýyor! kimseciklerin olmadýðýný sezince Semaya açýp Ýki elinini, mevladan Yaðdýr allah’ým yagdýr Nidasýný haykýrýyor, yýrtýk ses tonuyla Bu hal, arýnmak’tý sundu mevlaya Dileði, kar tanecikleri yaðsýn Kýrisrtallerinden fýþkýran renk cümbüþünde Yaþamadýðým hayat, bedenimle yaþlansýn. Samimi yakarýþtý gördü kabul, Kar tanecikleri’idi, gökyüzünden yaðan Kümelendi sanki, yokmuþ gibi düþecek yer O adam þanslý, düþen kar tanecikleri Sarýyor her yaný, oluyor kardan adam Beden o adam, Ruhu, yaðan kar taneciklerinde aklanan Gözlerinde eriyor son kýristal taneciði Ýki damla yaþ olup yuvarlanýyor, Yanaklarýný okþayarak akan, dert yumaðý. Artýk cisil cisil yaðmur altýnda yürüyor, o adam Tertemiz berrak damlalar dövüyor onu Ayaklarýnýn altýnda bak, aklanan umutlar. Çamur oluyor o damlada. Islanan beden alýyor yükünü sýrýlsýklam Yürüyor boþlukta o, yük ne gam Ruhu kar taneciklerinde aklanan o adam
Mustafa YILMAZ(sertesenyel) 1974 ANKARA Sosyal Medyada Paylaşın:
sertesenyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.