Sýcak bir þiirin öbeðinde durmuþum,
Ýki elim arkamda,
Aðzýmda sönük bir sigara,
Týnlýyor dudaklarým,
Bir keman týnýsýyla.
“Hadi feodel taþý beni özgürlüðe,”
Öylemiydi o türkü.
Dantel bezler yapmalý trafik ýþýklarýnda sallanan,
Soylu bir aþký, Sarhoþ bir aðýzla uzanýp bir yerlerinden öpmeli
Acýlarý virgüllerle ayýrmalý bir birinden.
Tek tek, pirinci taþýndan ayýklar gibi.
Taþlarý örselemeli,
Çekiç etmeli,
Vurmalý harflerin dizine.
Aþký yakýlan kitaplarda býraktýðý için.
Gay-ri safi hasýlasý dert biçilmiþ
Ölülerin týrnaklarý uzuyor otopside.
Kendi mezarýný kazacakmýþ her ölü.
Vay!! bu ne büyük gidiþtir.
Sigaran söndü bak.
Si.ktiret sanat dergilerini,
Bitmemiþ þiirleri,
Anlaþýlmýþ aþklarý,
Bak hele
Bak;
Eylüle doðru koþuyor mayýs.
Bu ne çoðul yalnýzlýktýr.
Bu ne kuþkulu destandýr.
Hangi fotoðrafýn gül/eninde kaldý aþk.
Ve ben,
Aþký anlatmak için hala saçlarýna muhtacým.
Bana her hangi bir dilden,
Her hangi bir ilden,
Vapura binerek gel.
Bu aþk ölüm aþerdi,
Ben ölsem sen aþký doðurur musun?
Nöb.Piyanist