KUMANDAN / İBRAHİM ERYİĞİT
- Salih Mirzabeyoðlu’na-
Yusuf’un tekâmülünde basamaktýr zindan
Güzel bir iz býrakmadan gidersem dünyadan
Ýnsan oluþumun hikmetini kavramadan
Sonsuz sessizliðe bürünür ruhum o zaman.
Þiir yazmaktan baþka þey gelmiyor elimden
Acziyetin ifadesi dökülür dilimden
Onurlu dik duruþun hiç gitmiyor gözümden.
Zaman taþý madene dönüþtürür seninle.
Kendin zindandasýn ama fikirlerin özgür
Dünyanýn bütün ýrmaklarý denli sesin gür
Seni tanýmayý saðlayan Rabbime þükür
Varlýðýnla yapýlýr hayatýn saðlamasý.
Siluetin çýkar þehri kaplayan dumandan
Yüreðim yangýn yeri yokluðunda Kumandan
Fikirlerine vakýf olsam da ben sonradan
Gönlümün açlýðýný dindirir özgürlüðün.
Kimi insan bir þey uydururken kafasýndan
Aslýnda vazgeçiyor öteki dünyasýndan
Sen dava çilesini çekiyorken Kumandan
Bizler zevk ve sefada insancýk kopyalarý.
Dostlarýna sevgiyle bakan bakýþlarýndan
Düþmanlarýn korkuyla saklanýyor Kumandan
Gözlerinin ýþýltýsý çýkýp zindanlardan
Sana olan özleme eklenir biteviye.
Güneþ, Ay ve Yýldýzý görmeyen gözlerinden
Sonsuz iþkencelere direnen ellerinden
Gönül dünyamýzý kuþatan fikirlerinden
Bütün kalbimizle öpüyoruz Kumandaným.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.