Aklýmý kaybettim. Yolumun üstündeyken yaþamak, alttan almak gerekiyormuþ hayatý. Bileklerimi kestim. Çok fazla uzaklaþmýþ olamam kendimden. Beni; Koruyabilir misin kendinden?
Aþk, kuþe bir kaðýda basýlmýþ yarý çýplak fotoðraflardan ibaret. Kime anlatýyorum ki derdimi? Ben bile hiç aþýk olmadým. Yarasý kabuk baðlamamýþ dizlerimle koþturuyorum hayatýn hikayelerinde. Kime yazýldý senaryom? Kaderim, kötü sinema salonlarýnda bile gösterime girmezken; Sokak þenliklerinde alkýþlar toplamaktý belkide! Kendi yazdýðým satýrlarýmda boðuldum. Nefes nefese ölüyorum. Yaþarken aþýk olamamak ne demek? Kim en büyük günahý tatmadan ölür ki? Ben, bu sayede cenneti garantiledim belkide. Kim bilir? Aranýzda aþýk olmayý baþara bilen var mý harbiden?
Burhan Karaca 27.11.2014 23:54
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.