Bizim Köyümüz
Mevla’nýn emriyle, süslenmiþ bahçe
Güzellik destaný bizim köyümüz
Çeþit çeþit bitki yaþar iç içe
Yeþilin sultaný bizim köyümüz
Baharý yaþarken, þenlenir dallar
Yerini aldýkça beyazlar, allar
Desenini görüp, þaþýrýr kullar
Giyince fistaný bizim köyümüz
Kuþlar, kelebekler, nazlýca uçar
Kýrlarda çiçekler, yarýþla açar
Köylüsü dört yöne umudu saçar
Sevginin vataný bizim köyümüz
Eller çalýþmaktan tutarken nasýr
Tarlaya ekilir fasulye, mýsýr
Gören unutamaz, geçse de asýr
Canlarýn cananý bizim köyümüz
Ýlk önce tatlanýr, dutu, eriði
Bayýrda, çayýrda olur çileði
Dillere yer etmiþ, etli ekmeði
Nimetin harmaný bizim köyümüz
Hamur mayalanýr, yakýlýr fýrýn
Piþer, þifa olur, içinde harýn
Hele sarýmsaðýn yanýna varýn
Dertlinin dermaný bizim köyümüz
Cevizle, kestane dokunur güzde
Kanlýcalar biter, kýrda, kürüzde
Mis gibi kokarlar piþerken közde
Kucaklar ormaný bizim köyümüz
Emine Yýlmaz Dereci
Kürüz: Çalýlýk, fundalýk yer, koru.
Dokumak: Kestane ve ceviz aðaçlarýna çýkýlýp, uzun sýrýk denen sopalarla dallarýndaki ceviz ve kestanelerin yere düþürülmesi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yılmaz Dereci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.