عشق

Ey Aþk;
Esresini kaybetmiþ bir Elif gibi,
Bir kelamýn ortasýnda yapayalnýz,
Ne kadarý aðlamaktan bu ömrün.
Ne kadarý sükuttan…
Aðlasam, aðlamak olur mu yine,
Baðýrsam baðýrmak…
Ey Maþuk;
Söyle bana,
Hangi gülün yapraðýnda soluyorsun hayatý.
Hangi neyin nefesinde…
Bir okyanus girdabýdýr yüreðim.
Ben sana mey/lederken,
Sen kime Mecن‎’sun

Ve sonra bir keman sesinde,
Acýyor sözcükler,
Cümlesinden yetim kalmýþ bir harf,
Güllerin rüyasýna girer.
Hayra yoraný bir ben,
Elimde gökyüzünden bir salkým yýldýzla,
Kapýna amele bedenimle gelmiþken.
Devlet-i Ali’ye den kovulmuþ,
Birkaç bilinç altý sözcükle,
Beni yere vurma aþk.


Ey Aþk;
Zamanýn koynunda yatýyorum,
Çýrýl çýplak soyundu gözlerim kisvesinde,
Yandý ellerim,
Atlýlar su içiyor bedenimde,
Bir yudum aþk al aðzýna,
Ýbrahim’e yardým imaný,
Boynum kerametli kýlýçlara uzanmýþ,
Secdeye giden alnýmý öperim her akþam,
Yüzün misali,
Boynun desem,
Biraz yeltensem,
Taç mahal kifayetsiz kalýr.
Bir balýk,
Bir martýya vurulur.
Katiline aþýk kurban gibi,
Ömrümü adarým.

Ey Aþk;
Dudaklarýmda þiirden yaralar,
Dudaklarýnda gemiler yüzer,
Bende þairdim,
Bir þiire düþmeden.
Uzak koyma beni yar,
Diþlerim dudaklarýmý vurmadan.


Nöbetçi_Piyanist