Bir nefeslik caný kalmýþ Þu benim yýlký atýmýn Son bir kez yemle de gitsin
Senin de gama bürünmüþ ellerin yüzün Yetmez mi iki poþet hüzün
Yar benim gönül demliðimi demle de gitsin Çevremde dolanýp aranýp durma Bulamazsýn kýrýntýsýný neþenin Sevincin ki olsaydý iyi olmaz mýydý Bir tutam karanfil yerine
Kör topal gidiyor iþte hayat dediðin
Nedir senin derdin mirim Vur ýçýna dehle de gitsin Vur þu yaþam denen enstrumanýn teline Bir nalýna bir mýhýna
Açmazý yok çýkamadýk baþa onunla Hele bir yat istiareye sor Þýh’ýna
Cennet cennet deyip durma durduðun yeter Bir hayýr yap sevabýna peyle de gitsin
Bu hayat denilen bela Düz yollarý yokuþlara süren Bu meret bu pilli zilli býrakýr yarý yolda adamý yüzüstü
Çýplak ve kuru hayat aðacýnýn dallarý Kýþ hüznü çökmüþ kýrlara
Bir nefeslik caný kalmýþ þu benim yýlký atýmýn Dehle dehle de gitsin
Yüksel Nimet Apel
22/Kasým/2014/Cumartesi
Güzel sesiyle þiirime can veren ruh olan; bu vesileyle þiirimi bana daha çok sevdiren, sürprizlerle dolu genç dinamik, insani yönüyle ve þairliði muhteþem þiirleriyle gönüllere taht kuran kýymetli arkadaþýmýz Hicran Aydýn Akçakaya haným size nasýl teþekkür edeceðimi bilemiyorum. Çok mütehassis oldum ve yine aðladým, tabii bunlar sevinç göz yaþlarýydý. Eksik olmayýn sizin de deðer verenleriniz çok olsun!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.