bir köy minibüsüydü soðuktu þubattý en arka koltukta cam kenarýndaydý ve gidiyordu...
cam buðuluydu o solumuyordu sadece bakýyordu aðlýyormuydu bilinmiyordu oysa onun içi kanýyordu kimse bilmiyordu...
minibüs gidiyordu o geri dönüp dönüp bakýyordu ve adam elleri cebinde minibüsün ardýndan sanki gitme diyordu yüreði titriyordu kirli sakallarýna yaþlar dökülüyordu oysa o gidiyordu...
adam onun son sözlerini hatýrlýyordu beni sen uðurla hadi kal saðlýcakla ne olur kýzma bana ve çýkar yüreðini koy minibüsün bagajýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
RA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.