Dere kenarýnda bir köy, Usulsüz ve çirkin. Hazýrlanmadan taranmadan geçmiþ, Fotoðraf makinamýn karþýsýna. Önde Ýhsan ustanýn iki katlý evi, Pencerede oðlu Recep. Okuldan yeni gelmiþ, beyaz yakalýk ve siyah önlükle Öyle saf öyle yakýþýksýz çýkmýþ ki fotoðrafýma...
Arkada bir cami, Minaresiz. Üç beþ camaat var, Saatten habersiz. Solda bir ceviz aðacý, Toplanmaya hazýr. Saðda bir çeþme. Çeþmenin önünde bir kuyruk, Kuyruðun sonunda annem. Öyle donuk.
Ve fotoðrafta sadece kafasýný gösterebilmiþ bir yüz Tanýdýk Söyleme anladýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
RA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.