mutlumusun orada . . . sen öldüðünde baba doksan birin kýþýydý yalýn ayaktým köy meydanýnda önce anamýn feryadý yankýlandý kuþ kayasýndan ’evimizin direði gözümüzün nuru koca adam gitti’ sonra bi koþuþturmaca baþladý ki sorma bende koþtum neye ve niye koþtuðumu bilmeden ölümü tanýmadan görmeden bir çocuðun merakýyla koþtum misketlerimi býrakarak ulu orta...
kapý aralýðýndan gördüm yüzün örtülüydü odayý gecikmiþ bi ölüm sarmýþtý imam Kur’an okuyordu baþýnda anam aðlýyordu ayak ucunda dýþarda kar yaðýyordu abim dut aðacýnýn altýna oturmuþ cýgara sarýyordu yüzüne acý bi sorumluluk düþüyordu yere de üç beþ damla yaþ... sonra bi el omzuma dokunuyor arkadaþým hasan elinde tuttuðu bi avuç misketi uzatarak aðlama ’bak bunlarýn hepsi senin’ diyordu
sen öldüðünde baba doksan birin kýþýydý burnum akýyordu ödevlerim birikmiþ duvarda çantada duruyordu kapý çalýyor kimse bakmýyordu sen öldüðünde baba saat dokuza on kala duruyordu sen öldüðünden beri baba artýk zaman hiç geçmiyordu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
RA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.