özledim
aþkýn kuþatmýþken
tenimin dört bir kýyýsýný
dar geliyor kalbimin hanesi
ne yana dönsem ateþ
ne yana dönsem sen
batýyor hasretinden gemiler
sen diye baþlayýp biten bir þiirin ortasýnda
durup beklemek
ne kadar da güzel
tutunup kalmak sevdana
tutuþup sesinin notalarýnda
yeniden baþlamak yazmaya
ellerim kýsa
parmaklarým ürkek
gölgen hep kapýnýn arkasýnda
dur gitme desem sana
kývrýlýp saçlarýmýn dalgasýna
uyur musun benimle
bu dünya masalýnda…
unuttum
kaçýncý sayfada kalmýþtý hayat
geçmiþi ve geleceði olmayan
kitaplar okurken
sokak lambasýnýn altýnda
unuttum
kör bir gece asmýþlardý omuzlarýma
ve öðretmemiþlerdi
nasýl rest çekilir karanlýða
týrnaklarýnla
nasýl sað çýkýlýr her sabaha
öðrendim…
hatýrladým
önce gemileri
sonra tüm kýyýlarý
yakmak gerekmiþ
boðulmak için aþkýn yutaðýnda…
ve öpsem seni
o meþhur çýnarýn altýnda
daðýlsa duman
sarýlsa bedenlerimiz
sarsýlsa zaman
týrnaklarýný geçirmiþken sýrtýmýza
gölgesini de alýp
çekip gitse yýllar aramýzdan…
bir
iki
üç týp
konuþsun þimdi yalnýzlýk
pamuk þekeri yapýþmýþ çocuklarýn
aðýzlarýnda büyüsün aþk
öldü desinler insanlýk
diz çöktürülüp
kuruþuna dizilsin Bosna
savaþ mangalarý kurulsun
uyusun cehaletin uþaklarý
sönsün nefretin ocaklarý
aydýnlýk hep safsata
adaletin ibresi
ibretlik deðilse
geleceðin nasýl bir ayna
ne çýkar
aþkla çýkýlan yolda
besmele ile girilir mezara
biz kalplerimizi yaktýk karanlýða
bildiðimiz tek þey dua…
bir
iki
üç týp
anneme duvar
babama ölür gibi
sana ise
cehennem kuyularýnda aþk
yanar mýsýn benimle sonsuzluða…
Eyüp Sultan’da duaya dursun tüm alimler
þühedalar sarsýn gönlün kuytularýný
oðul mezarý hatýrýna
affeylesin Mevla
günaha soyunurken dilim
aþiyanda sefere çýkmýþ bedenim
sana kül olmaya yemin etmiþim…
aþk karýþtý suya
su daðýldý yaþamýn yapraklarýna
bu nasýl bir eda
her zerresi saflýk damlatýyor topraða
bir
iki
üç týp
gerisi sýr…