susuyorum sevgilim !
yýkýlmýþ bir göðün son kanat çýrpýnýþlarý bunlar
mavinin düþbazlýðýnda soluklanýrken hüzün
sanrýlý duvarlardan sýyrýlýr gölgeli zamanlar
uzak þehirlerin parmaklarýndan sýzýyorum
gizemine !
ki...
ellerim bereketleniyor
yüreðimden öperken yokluðunun hýçkýrýklarý
kaç, mor gece geçer sokaðýmdan gözlerini yitirmiþ
kaç, allý turnanýn kanadý kýrýlýr dudaklarýmda
susa yazarken
virane kentlerin kör tümcelerini sayýklar nefesim
el yordamý ile ilerlerken
sokak lambalarýnda ýþýðýn aldatmacasý
soðuk yýkýntýlar arasýnda
sýðýnaksýz kalýr düþlerim
buharlaþan gözlerimin tavana asýlý uðultularýnda
susuyorum sevgilim !
çözülürken Meriç’in düðmeleri
boðazýma kadar ilikledim adýma yazdýðýn þiirleri
üþüyorum bu cehennemde
uzanýrken selvilerin yapraklarý üzerime
sendeledim bu gece
düþüne dokundum kirli parmaklarýmla
uzun saçlý bir masal getirdim kucaðýna
ki ...
sularýnda arýnsýn dilim
affet beni Meriç
dem tutarken lehçelerimin kervanlarý
damaðýmda küflü tarihin
Rila daðlarýnda öðütülür cümlelerim
kýrýk bir tebessüm el sallarken
heybemde yarasý yanýk menekþelerime
damýtýlmamýþ çocukluðumun nü resminde eskir feryatlarým
rüyalarým öznesini yitirirken
kabuslara konar kelebeklerim
susuyorum sevgilim !
harflerim daðýlýrken ýslaklýðýnda
dinle !
ki ben !
Rila’nýn asi kýzý
Rodop’larýn eteklerinde rüzgar toplayan
saçlarýndan yýldýzlara sürgün edilen deli !!
düþe yazan
suya konuþan divane !!
yüreðime düþtü düþeli ibadet bildiðim aþkýn
uslanmaz þiir
ökçesinden mýhlanýrken göçebe kelebeklerim
çatlar ayaklarýmýn altýnda topraðýn rengi
mecalsiz kalýr omuzlarým
aðýtlarýmýn tozu sýrtýmý sývazlarken
dize gelir hýrçýn payduþkalarým
asýlýrým kendi söküðümden
// ve bil ki sevgili
ben hala !!
ünlemlerin kýrýk nidalarýndan yazýyorum sana
satýr aralarýndaki her damlada
yýldýzlar doðuruyorum sabaha
kanatsýz göklerde
"bir gecenin bin yýla tekamül ettiði anlarda"
anla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.