CANAN İLE YAMAN

Bir kýþ günüydü çamurda kaydýn
Yere düþünce “ Aman” dediler
O an sanki bir hilaldin, aydýn
Bu kimdir dedim,”Canan” dediler

Komþuydun bana, sýk sýk oynardýk
Issýz ve sakin, bir yer arardýk
Bir dilek tutup, dua ederdik
Dilekler tutar, “Ýnan” dediler

Her gün isterdim seninle gezmek
Sensiz masada yenmezdi yemek
Çocuk aklýyla nedir ki sevmek
Sevgi her derde,”Derman” dediler

Tertemiz bir aþk yaþar kalbimde
Sen gittin adýn, düþmez dilimde
Ve solgun resmin, þimdi dilimde
O kýz þimdi bir “Fidan” dediler

Ýzini sürdüm evine kadar
Sevenin kalbi istemez radar
Sana yaklaþtým, bir adým kadar
Son sözü sendin, “Yaman” dediler

Aþkýmý gizli tutmayý bildim
Dilek tutarken, ben sana eldim
O çocuk büyüdü, kalk! Sana geldim
Geç kaldýn geçti, “Zaman” dediler

Canan ölünce Yaman’da yandý
Aþk ateþiyle þehir uyandý
Onlarýn adý dile dolandý
Bin yýl tüter bu, “Duman” dediler
YALNIZ KALEM/A.Y

Sosyal Medyada Paylaşın: