BUGÜN BENİM DOĞUM GÜNÜM
Her doðum günümde, annemi hatýrlarým
Uzun siyah saçlarý, gülümseyen yüzüyle
Ellerinde kovalarla kuyudan su çekerdi
Taþýrdý hiç tutmadan baþýnýn üstünde
Köpekler havlayýnca korkardým
Sarýlýrdým anneme, sýcacýktý elleri
Þefkat doluydu yüreði
Sanki köyümüz yok olmuþtu
Soramadým anneme, nerede kaldýlar
Dayým, amcam ve çocuklarý
Halamýn kuzularý ve incir aðaçlarý
Yaðmur altýnda, ýslanan çobanlarý
Yürürken caddelerde bir sabah vakti
Bir yolun sonunda inþaat vardý
Burasý evimiz olacaktý
Bu umutla yaþadý annem
Ustalarý hatýrlarým harç yapardý
Ve örülen kerpiç duvarý
Ne zaman taþýndýk bilmiyorum
Bir gün uyandým yeni odamda
Annem aðlýyordu durmadan
O da bilememiþti
Yeni eve yeni gelin geleceðini
Bir gün isyan etmiþ kumaya ve kocaya
Acilen götürmüþler Antakya’ya
Babam dövmüþ ciðerler paramparça
Dayým silaha sarýlmýþ ne fayda
Giden geri gelmiyor! Demiþ anneannem
Bir taksi üstünde uzunca bir tabutla
Ýndirdiler bahçeye, annen uyuyor dediler
Toplanan kadýnlardan bir ses
Bir yaþýndaki Zehra’yý da
“Koyun dediler içine”
Zaten yaþayamaz annesiz
Üç yaþýndaydý Ayþe
Ben hayal meyal hatýrlarým
Ne zaman köye gitsem
Eski evimizde annemi ararým
Mezarýnda dua ederken
Islanýr yanaklarým
Bana el sallar, cennet bahçesinden
Ne zaman gelse doðum günüm
Önce annemi hatýrlarým
Sonra kuytu bir köþede
Görmeden beni çocuklarým
Aðlarým, aðlarým
YALNIZ KALEM/A.Y
Sosyal Medyada Paylaşın:
YALNIZ KALEM/A.Y. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.