Kışyakan

rüzgarlar birikiyor içimde
aðaçlar dallarýný temizliyor
kýþa, kuþa boyanýyor mevsim
yaprak mezarlýðý doða
mahremiyeti kalmadý kuþlarýn
sararýyor insanlar
kendi doðasýna kýþ olunca



rüzgarlar geçiyor içimden
bir ölü bir iskelete derdini anlatýyor
kefenler yýlanlarýn deðiþtirdiði gömlek
yataklar soðuduðunda
sulardan taze et kokusu yayýlýyor
hepimiz yenildik diyor içten gelen
hepimiz yenildik
kazandý tekel tanrýlarý
ve mitolojik sarhoþluklar



kýþýmda bir doðum sancýsý
düdüklü tencerem de býrakmýyor buharýný
bütün kardanadamlar düþük
kardankadýnlarda
donuyor samimiyet
yusuftutan gagalýyor yaza sakladýklarýmýzý



rüzgarlar duruluyor içimde
belki ben de bir gün suya
ya da topraða bir pencere açarým diye
hazýrlanýrken can taþýnmaya
manzaram kendi doðam
her mevsim iyi
ve bilirim ki orada
basar baðrýna her gün bir kuzgunu bir kedi


Gnsk. jir..


Sosyal Medyada Paylaşın: