Ey y a þ a m
Beni kendinden ‘’ aforoz ‘’ et.
Tadým-tuzum yok bu aralar.
//
Ne zaman uykuya dalsam,
anlamadan
Geçmekte olan zamanýn
Kör ikliminde üþür kirpik aralarým.
Aynasý kýrýlýrken geçmiþin
Kendinden emin adým
Kendine b/aðlý
Çift dikiþli bir ölüm satýn aldým.
Bütün insanlýk nasibini yudumluyor.
Bilinmez (ki)
Kaç dilde ölün meliydi?
Yaðmur pencereden düþ/erken(den)
Dikiþsiz,
Ve meyilsiz
Sus-ar-ken insanlar.
//
Göðün mezarýnda uyur inancýmýz
Düþse
Üzerine basýp, tükürecek suretler tanýrým
Yüzlerine bakýlmayacak sýfatlarýyla.
Tökezler parmak diplerim de ki nefis
Ve sayýklar defalarca çok sonramý
Tutsanýz ellerimden
Ötelesek hayatý.
Yaþasak.
Sahip çýkmazsýnýz bilirim
Para desen yoktu hiçbir cepte
Yýrtýlýr emek
Böyle acýnarak sürünür hayaller.
//
Bir þemsiye boþluðunda,
Ceketimin aðýz kokan yanýna ellerimi sýkýþtýrarak
Yürümeye baþladým usulca.
Gökyüzü dinginleþmiþ
Ýnsanlar bir birini yemekten katledilmiþti.
Acýmadým
Utandým.
Daha kaç ’’ a n n e ’’ gelirdi ki þu hayata?
Sonra yaðmur yaðdý
Sobamýn baþýnda insanlýðý ýsýtarak
Annemin piþirdiði kestaneleri ýsýrdým…
Gücenmedim yýrtýk çorabýmýn
Ve cebimde beþ kuruþ paramýn olmamasýna.