Peymâne-i lebden içtim ben þarâb-ý lâlimi,
Serhoþunum, bîçârenim, gör periþan hâlimi.
Devâm sensin, medet senden, bir nigâh et aþk ile,
Bir tesellî bûsesi sun, unuttur ahvâlimi...
Bûselerin ateþiyle yanar yürek, püryândýr,
Müptelâyým derd-i aþka, dîdelerim giryândýr.
Ne ferace, ne de yaþmak, sînen bana üryandýr,
Bî hicap bir tavrýnla gel, teskin et melâlimi...
Gel ey sâki, leblerinle âb-ý hayat sun bana,
Tabîbim ol, dudaklarýn bir çare bulsun bana,
Deva olsun, dermân olsun, bir þifâ olsun bana,
Ben, bu dertle tükenirsem, taþýrsýn vebâlimi...
Firkat varsa kapanýr mý gönüllerin yâresi?
Gel de bitsin bu hasretlik, ömrümün mah pâresi.
Her sevdâda saadetin vuslattýr tek çâresi;
Gel, bir demet çiçek gibi sun bana helâlimi...
Ünal Beþkese
::::::::::::::::::::..
lâyiha................:dilekçe
peymâne-i leb.......:dudaktan kadeh
þarab-ý lâl...........:kýrmýzý þarap
nigâh..................:bakýþ
püryan...............:kebap
dîde..................:göz
giryan...............:aðlayan
üryan................:giysisiz
bî hicap.............:utanmadan, çekinmeden
melâl..................:üzüntü, sýkýntý
vebâl..................:günah
firkat...................:ayrýlýk
mah pâre............:ay parçasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.