Her kadýn, bir çiçektir; koklanmak ister, Taze kalmak, dalýnda saklanmak ister, Sevgi yaðmurlarýnda ýslanmak ister, Narindir, hep þefkatle okþanmak ister..
Sevgiyi bulamazsa kurur, kararýr, Daha gonca da olsa, solar, sararýr...
Çok sýký tutan el, çiçeði kýrar, Gevþek tutulursa da, baþka el arar, Eðer, ilgi görmezse, böcekler sarar, Çiçek, severek tutan ellere yarar.
Tutmayý bilen elde açýlýr, coþar Aþkýn en güzelini yaþatýr, yaþar..
O çiçek, her çaðýnda açýktýr aþka, Her dem, rengi bir güzel, dokusu baþka, Gülün baþka, goncanýn kokusu baþka; Gülistanda bahçevan olsaydým keþke...
Gündüz hanýmelidir, gece karanfil, Ýþ ki sen her çiçeði koklamayý bil...
Sevdâlara en güzel renk verir adýn, Anlayana her çaðda baþkadýr tadýn. Her zerresi bal dolu petektir kadýn, Sol yanýma taktýðým çiçektir kadýn...
Güzel seven gönlümde en güzel gerçek; Her çiçek kadýn gibi, her kadýn çiçek...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.