Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý; Kurþûni gökyüzünde kalorifer dumanlarý, Bir araba geçiyor caddeden gümbede-güm bas yaparak, Havalý kornalar, Kasetçilerden avaz avaz’Küçük Bilmemkim’in uzun havalarý; Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý.
Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý; Ne deniz kalmýþ,ne martýlar,ne dalyanlar. Eðri-büðrü asfalt yollarda birikmiþ yaðmur sularý, Bir kadýnýn suya deðiyor ayaklarý; Ayakkabýsý delik olmalý...
Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý; Ne Markiz kalmýþ,ne Lebon,ne Atlantik,ne Piknik, Hepsinin yerinde lâhmacuncular,kebap salonlarý... Nerede Beyoðlu,hani Niþantaþlýlar,Modalýlar? Ýstanbulla beraber Ýstanbullular da bitmiþ olmalý, Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý...
Ben,bu þehrin elli yýl önceki halini bilirim. Açamam gözlerimi,mümkün deðil,ölürüm! Artýk Ýstanbul bana kapalý,gözlerim Ýstanbul’a kapalý; Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý...
ÜNAL BEÞKESE (1992)
Altý göbekten,doðma-büyüme bir Ýstanbullu olarak,1980-1990 lý yýllarda iyice azmýþ olan ses kirliliði,hava kirliliði,deniz kirliliði,kültür kirliliði ve en mühimi insan kirliliði karþýsýnda dayanamadým.Büyük þair Orhan Veli’nin ’Ýstanbul’u Dinliyorum Gözlerim Kapalý’þiirindeki güzelim Ýstanbul’u anýmsayarak,isya- nýmý bu þiire bir nazire ile dile getirmeye çalýþtým. Sürç-ü lisan ettiysem af ola... Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.