Az mý çýrpýndý gözlerim, gözlerinin içinde?
Az mý dolaþtý ellerim köþe bucak, ellerini tutabilmek için?
Az mý yandý, kavruldu çýplak yüreklerimiz kýzgýn bir sevda güneþinde?
Ne türküler dinledik dað rüzgârlarýndan,
Ne þiirler yazdýk denizlerin üstüne sevdâ sevdâ,
-Denizler bitmeden-
Ve ne ölümler yaþadýk, ölümden söz etmeden.
....
Bil ki ölümle bitmeyecek sana sevgim,
Senle dolu anýlarýmý yüreðime gömeceðim,
Ellerinin sýcaklýðýný saklayýp avuçlarýmda
Onlarla birlikte gideceðim.
O, gündoðuþu gülüþünden
Tablolar yapýp asacaðým pembe bulutlara
Ve en güzel þarkýlarýný rüzgârlara kaydedeceðim
Özledikçe; seni dinleyeceðim, seni seyredeceðim.
Bil ki ölümle bitmeyecek sana sevgim
Hem o zaman fütursuzca geleceðim baþucuna,
Hiç söylenmemiþ bir þiir fýsýldayacaðým belki kulaðýna,
Ya da sen öyle hissedeceksin
Ve bir hazan rüzgârý gibi eserse bir nefes saçlarýnda
Bil ki ben oradayým, yüreðin nasýl yanar, bilirim...
Belki de göz pýnarlarýnda iki damla yaþ olup gelirim;
Aðlama sakýn, düþürme beni,
Býrak seyredeyim gözlerini doyasýya.
Bilirsin, gözlerinin taa içine bakmayý çok severim.
........................
Aðlama sakýn,
Düþerim, ve biterim...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.