Bu þiiri,1943 yýlýnda,o zamanlar çaresi olmayan bir hastalýktan, henüz 9 yaþýndayken kaybettiðimiz, ablamýn aðzýndan yazdým...
..............................................................................................................
Baþ aðrým geçti anne, artýk aðlamýyorum,
Sen de sil gözyaþýný, sen de aðlama anne!
Yalnýz,anlamýyorum, siz beni severdiniz,
’Güzel kýzým’ derdiniz,’ caným yavrum’ derdiniz,
Neden beni burada yapyalnýz býraktýnýz?
Babamý, kardeþimi, sizi çok seviyorum,
Neden yoksunuz bilmem, hep sizi özlüyorum
En çok neyi özledim, biliyor musun anne;
Her sabah saçlarýmý örüp beni öpmeni,
Sonra bana yakýþan o saten kurdelemi...
Okula gönderirken, dualarný özledim,
Önlüðüm, beyaz yakam, bir de okul çantamý,
Daha hiç giymediðim, ördüðün yün hýrkamý...
Hani o çok sevdiðim bebeðim var ya,
Kardeþim her sabah saçlarýný tarasýn,
Kaybolan tokamý da, ön bahçede arasýn.
Onu da çok severdim, bulursanýz atmayýn,
Yarým kalan defterim, ne olur unutmayýn;
Çok temiz yazmýþtým hep, hatýramdýr,saklayýn.
Güneþi de özledim, burda hiç ýþýk yok ki,
Karanlýk, hep karanlýk, evimi çok özledim.
Yaðmur sýzýp topraktan hep üstüme akýyor,
Islanýyorum anne, neden kurlamýyorsun?
Baþ ucumda bir taþ var, hep yüzüme bakýyor
Ve selviler rüzgârda öyle gýcýrdýyor ki,
Burasý bilmediðim, çok yabancý bir dünya...
Bu bir rüya olmalý, ama kötü bir rüya...
Korktum, uyandýr beni, hadi, dürtsene anne,
Üþüyorum, sýrtýmý gelip örtsene anne! ..
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.