Acı-Yüz!

acýlarýmýz yüzümüze aðýr geliyor sevdiðim.
bu yüzden yüzünü çýkarýp geziyorsun, biliyorum.

kundakta üþümüþ, elleri nikotin kokan bir adam olurum
yüzünde deniz diye taþýdýðýn gözlerini düþününce..

aklýmda kalmýþken yangýn ortasýnda bir karanfil gibi
seni kýþýn acýmasýz kollarýna atamýyorum.
oysa aklým sende kalmýþ.
söylesene sevdiðim;
sen mi aklýmdasýn, aklým mý sen de?

kürek kemiklerinde unuttuðum heyecaným
dilime bir celp kurar.
susarým.
oysa insan sustuðu kadar kanar.
sustukça boðazýn düðümlenir, aklýn tufan olur.
kimse anlamaz..
belki bu yüzdendir; sustuðum yerden kanýyorum..

bir kez daha yazacaðým adýný
dört iþlem yoksunu matematik defterime..
sonra adýný adýma toplarken
silik bir coðrafyanýn kapýlarýný açmayý deneyeceðim
yaðmur olup yaðan saçlarýna gardiyan olan tel tokanla..
bir kent daha susacak.
bir bulut daha aðlayacak.
oysa ebrar olacaktý çocuðumuzun adý..

bitti artýk.
ne dilimde mürekkep, ne ellerimde derman..
bu ellerimi ceplerime sokturan hasretin
bir temmuz’un yedisini daha üþütecek.
acýlarýmýz yüzümüze aðýr geliyor artýk sevdiðim..
ne zaman seni düþünsem..
sen de kimsesin artýk!

kundakta üþümüþ, yamalý bir gençliði
nikotin kokan ellerimin arasýnda sana vermek isterdim sevdiðim.

M. Hanifi Kesik
Sosyal Medyada Paylaşın: