Anlamıyorsun Değil mi?

kenti içinden yarým býrakmalarla geçiyorum
arkamda çok göz yaþý býraktým
eli kanlý cellatlar birikti hep boðazýmda
durmadan boðazýma düðümlendin
uykusuz gecelerimde gözlerimden düþen ilk damla
hep senin adýný hayýrdý
yere düþünceye kadar
gerisi zaten dilsiz, zaten saðýrdý

biliyorum, sen de özlüyorsun o günleri
içinden çýkýlmayacak bir hal aldýðýnda özlemin
bir sigara daha yakýyorsun
oysa ayakkabýlarýn yataðýnýn hemen ucunda
çýkar gelirsin istersen
durmadan koþarak yaklaþýrsýn sabah Gün’Eþin-e.
kocaman bir sarýlýrsýn
býrakmazsýn tenimin kokusunu rüzgara
anlamýyor musun deðil mi?

çok þahane bir terk ediþin var
bunu öylesine söylemiyorum
bir gidiyorsun var ya
insanýn peþinden gelesi geliyor
ardýn sýra koþtursam da þimdi
artýk hiçbir yaðmur sadece bize yaðmayacak
hiçbir nargile sadece bizim için yanmayacak
ki yanan adisyonlar hala duruyor

oysa sana bir kent olarak gelmiþtim
içimde hüzünlerim, ihanetlerim, sadakatim
ellerimde yeni yetme umutlar
dört nala uzayýp giden sevdalar
acýmadý ki acýmadý ki diye aðlayan çocukluðum
sana her þeyimle gelmiþtim
isteseydin en mert yanýmý kýrmýzý halý diye önüne serebilirdim
ömrüm dediðim insana ömrümü feda edebilirdim
ama sen... anlamýyor deðil mi?

insan en çok yalnýz kalýnca anlýyor
içinde beslediðinin ne kadar büyüdüðünü
zaman gelecek içimdeki beni besler olacak

adamlýðýna sözüm yok
giderim dedin gittin
içimde yarým býraktýn kendini
ama þiirlerime battýðýn kadar kadýnsýn
bu cümlenin sonunda kadýnýmsýn demek isterdim
ama... anlamýyorsun deðil mi?

artýk seni sevmiyorum derken
titreyen sesinle gelsen yine
nerde olursa olsun, sarýlsan bana
öyle hazmedemeyip yüzüme kussan beni sevdiðini
durmadan bana koþsan
durmadan yürüsek
durmadan yorulsak
durmadan ýslansak
durmadan azalýrken ayný zamanda katlansak
durmadan kýrýlsak
durmadan biz olsak
ve tam durmaya yüz tutmuþken gölgelerimiz
dönüp bana; durma-seni seviyorum desen
ama.. ama anlamýyorsun deðil mi?

içinde umursamazlýðýn birikmiþ
anlamazsýn

M. Hanifi Kesik
Sosyal Medyada Paylaşın: