KINALI KUŞUM

KINALI KUÞUM


Ýnce bir dal üzerinde baþladý
yüreðim gibi kocaman aþkýmýz…
Dolu dolu yaþýyorduk hayatý,
Bir öyküydü sanki, bir düþ, umutlu bir sabah…
O uçsuz bucaksýz kýrlarda kanat çýrpmak,
Yapacaðýmýz yuvayý hayal etmek
ve yavrularýmýzýn uçacaðý günü sabýrla beklemek!


Ne yazýk ki Tanrým yine rahat býrakmadý.
Kaç kez doðup öldüðümü
artýk hatýrlayamaz hale geldim,
Yine de sonum hep hüsran oldu;
Bir sonbahar sabahýydý
Aðacýn dallarý üzerinde aþkýmýzý yaþýyorduk
usul usul…..
Ardýmdan küçük bir çýtýrdý sesi geldi önce,
Ne olduðunu anlamadan
Bir gürültü koptu.

Kendime geldiðimde artýk her þey bitmiþti.
Avcý adam seni ipten sepetine
koymuþtu çoktan….
Renk renk tüylerin yalnýzca kýzýla
çalýyordu…
Tanrým neden hep ben!!
Ýnsan oldum acý verdin,
Kuþ oldum sevdiðimi aldýn benden,
Daha ne kadar sürecek bu kovalamaca?
Ama hayýr!
Bu kez kendi isteðimle öleceðim.
Bakalým ne yapacaksýn!
Ýnsanýn beni görebileceði dala kondum
Bana doðru yaklaþtýðýnda biraz öttüm.
Ve beni görüp tüfeðini kaldýrdý.
Tam istediðim gibi göðsümden vuracaktý beni!
Ýþte yine o çýtýrtý ve………
……………………..
………….


Muhsin DEMÝR
08 Eylül 2003



Sosyal Medyada Paylaşın: