Ve Bir Bahar Günü
“Hiç bitmeyen mevsim bahardýr.
Ýçinde kar da yaðar, fýrtýna da kopar.
Ama çiçekler açmaya hep devam eder.”
Ve bir bahar günü…
Matemin rengi siyah bugün,
Aðýtlar, sessiz çýðlýklar arþa yükseldi.
Acýnýn günü üç,
Sonrasý dozu düþürülmüþ sistemli yakarýþ.
-Ya sonra, sesini duymadan elini tutmadan “anne” demeden nasýl yaþanýr.
Sen beni kundaða sarýp okþarken,
Ben seni kefene mi saracaðým…
Of anne!
Silmiyorum gözyaþlarýmý,
Sen varsýn diye her damlasýnda,
Ýçime çekiyorum acýlarýmý,
Yüreðime gömüyorum sancýlarýmý
Ne giden günler umurumda nede geceler.
Sevgi tohumu ile ektiðin çiçeðindim anne
Öfkeli rüzgârlar sarsýyor beni direnemiyorum
Keþke sen olsaydýn yanýmda anne
Sensizlikten üþüyorum anne,
Bedenim buz kesti sonra seni düþünüyorum
“Ya sen, sen anne orda üþüyor musun?”
Hasretin arþý aþtý yine
Varlýðýn hayata can suyu,
Yokluðun cehennem ateþi.
Sensizliði bile düþünemezken,
katlanýyor zorunda kalmak ne acý!
Allah’ým dayanma gücü ver bana.
Ne vardý býrakýp gidecek,
her yerde hayalini görür oldum.
Uykular zaten haram oldu.
Vuslatýmýz mahþere mi kaldý.
Menfaat diz boyu
Bir tek sen, sen anne karþýlýksýz emek veren.
Bu ne kutsal bir vasýf sermayen sevgi.
Nasýl ödenir bu hak!
Gönlümdeki kýrýlan umutlar,
Ayaklarý cennet kokulum,pamuk kalplim.
“ Sen gücünü nerden alýyordun ki?
Benim gücüm tükendi be anne.”
Beni ikrar eden, gözlerimdeki hüznü tefsir edendin…
Þimdi çölde boynu bükük kardelen gibiyim.
Kýzgýn kuma, güneþe düþman,
Kýþa hasret.
Anne kokan evlere girilmiyor…
Açlýk gibisin anne, ben sana hep acýkýyorum.
Ve bilmiyorsun yüreðimi, yüreðinde unuttuðumu…
Müjgân Pekdoðan
Eylül 2013 / Akþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
müjgan pekdoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.