Emanet Sevgi
Yasaklý düþlerimde yakalanýp düþün/cenin
Sessizliðine
Mutluluk rengini karartan bir mutsuzluk
Bir yok oluþ tutsaðý gözlerime gizlenen
Ýmgelerimle
Sürgün bakýþlarým aktý gözlerine
Iþýðýna dönen yönsüz pervane
Haykýrýyor sana çoðalan duygularýný
Al götür ulaþýlmaza
Ya/sakla
Ya/saksýz tutkunla besle
Umutlara gebe sevda yolcusunu
Kýrýk serçe kanadý gölgesinde son çýrpýnýþ
Þimdi dað rüzgârlarý yalýyor ruhsuz bedenimi
Tutku ötesi ikincil yaþam umuduyla
Nefesimi, kokumu sürüklüyor
Karanlýðýn gizemine
Boþuna mýydý
Görünümsüz yakamoz aðýndaki çýrpýnýþým
Martý çýðlýklarý eþliðinde uzanýrken sonsuzluða
Deniz küsmüþ, haykýrýyordu
’Kurtul!’ diye
Bir sen duymadýn
Kýrlangýç sessizliðinde süzülüp giderken
Törpülenmemiþ sevdamý sundum
Ya/saklý kumsallarýna
Tutkunun son duraðýnda, sessiz sedasýz soyunup
Maskesiz yüreðimi
Susadýðým sevgine emanet ettim
10.12.2009
Müjgan Pekdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
müjgan pekdoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.