’Hazan libasýný giyindim’ diyen; Mevsimin güzeldir ve beðenidir. Gelip dönmeyen mi var ebediyen? Daima her çað da ’insan’ yenidir, Asýl takvimlerdir bitip eskiyen.
Her geliþten gidiþ deðildir erken, Zaman tuvalinden geçer mevsimler. Iþýltýlar azar azar sönerken; Düþen son gazele çizer resimler, ’Kader’ sahibine geri dönerken.
Farkým yok aðaç, dal, yaprak, çiçekten, Dört mevsim dördünden ümit var oldum. Kalmasýn diyerek bir damla þekten; Boþalýp boþalýp tekrardan doldum, Beni ben yapan O yalýn gerçekten...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Recep Odacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.