Kimsesiz sokaklarda baþýboþ köpekler,
Bilmezler ki neden karanlýkta gezerler,
Sabahlara kadar beþ karýþ volta ederler,
Bilmem ki neden hep karþýma geçerler.
Gecenin ortasýnda loþ karanlýk lambalar,
Biri iyi yanar, diðeri hiç durmadan atar,
Aþk yüklenmiþ gönlüme acýya acý katar,
Ýçime korku saçar, gözümdeki damlalar.
Yýllardýr içindeyim, rengim gibi yazgýsý
Ben beklemem, o bekler gelecek sabahý
Ne dost kaldý yanýmda, ne ahbap kelamý
Susturamadý hiçbir þey içimdeki belamý.
Gece her zamanki tadýnda, kaderimden alýntý
Sessizliði dilime vurmuþ, hep korkulan silahý
Son ýþýkta söndü iþte, bu saatler çekilmez aný
Bir köpekler, bir lambalar, bir ben müptelasý.
Ender PEHLÝVAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.