kaç kat altýnda kaldýk dünyanýn göðe kurmuþken merdiveni gömüldü insan’lýðýmýz hâlâ suçlu yer altýnda kalmýþlýðýmýz aðlayan anneler, eþler, kardeþler çýkamazlar bu kadar derin kederden uzun, upuzun yaþamaya inen yollar önce aþmak gerek bu engeli
nereye baksak karanlýk çöküyor neye el uzatsak dökülür o kâbuslarýmda kuþatan beton yýðýnlarý tutsak alýyor yaþam alanýmýzý insan diyorum unutuldu çýkarýlýp bir maðara kovuðundan gökdelenlere s’atýldý
öldürülüyor toprak göz göre göre hayvan pazarýnda satýlýyor paha biçilmezliði bina bina bakýyor gözler ahir zaman þeytan bindiriyor asansörüne dönülmez bir boþluða fýrlatýyor satýlýyor cennet,satýlýyor vatan beþ para etmez paraya tapýyor insan
bir kurtulsak diyorum bu kancasý yaþatmayan baðdan baþka alanda göstersek cambazlýðýmýzý insanýn üstünden atlamak olmaz onu çiðneyerek varýlmaz bir yere nasýl daraltýyoruz dünyayý görmeliyiz görmeliyiz ekmeðimizi, etimizi yok ediyoruz öldürüyoruz ellerimizle sevgiyle var ettiðimiz insaný
kýyamet bizden kopacak!
03. 11. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.